‘k Ging met je mee in Rotterdam,
toen ik van zee in Holland kwam.
Ik dacht alleen: het is maar spel,
een zeemanshart vergeet zo snel.
Ik dacht alleen: het is maar spel,
een zeemanshart vergeet zo snel.

Nog zie ’k je staan in Rotterdam,
voel nog je traan, toen j’ afscheid nam.
Ik dacht nog steeds: het is maar spel,
een zeemanshart vergeet zo snel.
Ik dacht nog steeds: het is maar spel,
een zeemanshart vergeet zo snel.

Mijn schip zwierf rond langs vreemde kust,
maar nergens vond mijn hart nog rust.
Ik dacht niet meer: het is maar spel,
een zeemanshart vergeet zo snel.
Ik dacht niet meer: het is maar spel,
een zeemanshart vergeet zo snel.

Ik kom terug, terug bij jou.
Dan word je vlug mijn lieve vrouw.
Ik weet het nu: het is geen spel,
een zeemanshart vergeet niet snel.
Ik weet het nu: het is geen spel,
een zeemanshart vergeet niet snel.

een zeemanshart vergeet niet snel.
Ik weet het nu: het is geen spel,
een zeemanshart vergeet niet snel.